ای اشک

 با اینکه خودت گره گشایی ای اشک!

چندی ست دلت شده هوایی ای اشک!

گفتند کسی خبر ندارد از  تو

دیدیم که مشهد ا لرضایی ای اشک!

 

دیدار

 با یاد تو من نغمه سرایی کردم

یک ریز کجا کجا کجایی کردم

تا لحظه باشکوه دیدارت را

در خاطره هام رونمایی کردم 

جدایی

 

او زمزمه شبانه اش را گم کرد 

لالایی عاشقانه اش را گم کرد

یک عمر تحمل جدایی سخت است

بیچاره سری که شانه اش را گم کرد

خورشید زمان

 

ای روز ترین بهانه شب ؛ برگرد

دلها شده از ناله لبالب ؛ برگرد

خورشید زمان بروی خاک افتاده

ای صبر و قرار دل زینب ؛ برگرد

 

تا برف

 شب داشته آرزوی موهایش را

مهتاب گرفته بوی موهایش را

خورشید یواشکی سراغش آمد

تا برف نشسته روی موهایش را ....

معجزه شگرف

یک معجزه شگرف آید آنروز

با فلسفه های ژرف آید آنروز

از غصه خون های به ناحق جاری

باید که زمین به حرف آید آنروز

سنگ صبور

 

تنهام، اگرچه غرق شورم امشب 

از همهمه های شهر، دورم امشب

 در سینه بساط روضه خوانی برپاست 

 ای ماه! تویی سنگ صبورم امشب

صبح ظهور

 

آن روز که دین او  ادا خواهد شد 

از اینهمه درد و غم رها خواهد شد

رازی که زمین همیشه در دل دارد

در صبح ظهور بر ملا خواهد شد

بی قرار

 

 ای کاش که اضطرار را بشناسند

تا این دل بی قرار را بشناسند

آن قوم که عاشقی نکردند هنوز

زود است که انتظار را بشناسند

اجازه

یک عمر گدازه می گرفت از چشمت
سر مستی تازه می گرفت از چشمت
هر روز که میخواست بتابد خورشید
با عشق اجازه می گرفت از چشمت