اجازه

یک عمر گدازه می گرفت از چشمت
سر مستی تازه می گرفت از چشمت
هر روز که میخواست بتابد خورشید
با عشق اجازه می گرفت از چشمت

آفتابگردان

از چشم پر از امید یاران گفته
از پنجره مشرف باران گفته
چشم تو دلیل تابش خورشید است
این را گل آفتابگردان گفته

دشمن بهار

برگرد ببین که بیشمارند هنوز
بر گرده این باغ سوارند هنوز
از چوب درخت ها تبر ساخته اند
آن قوم که دشمن بهارند هنوز

برات

گفتند برات می دهد لبهایت
هی نقل و نبات می دهد لبهایت
از نسل و  سلاله محمد هستی
بوی صلوات می دهد لبهایت

کهکشان

خورشید نمایانگر احوال شماست
مهتاب و ستاره ها همه مال شماست
ای محور چرخش زمین چشمانت!
برگرد که کهکشان به دنبال شماست

دلتنگی

برگرد؛ که دلخوشی ندارم بی تو
همراه من است غصه و غم بی تو
راه نفس مرا گرفت آقاجان!
دلتنگی عصر جمعه هایم بی تو

ما سر به هواییم

ما سر به هواییم خودت می دانی
پر ناز و اداییم خودت می دانی
با گریه فقط نام تو را داد زدیم
چون اهل ریاییم خودت می دانی

فراق

این درد نشانی از فراق است هنوز
منظومه شور و اشتیاق است هنوز
این سینه به عشق دیدنت می جوشد
نزدیک بیا! ببین که داغ است هنوز