معجزه شگرف

یک معجزه شگرف آید آنروز

با فلسفه های ژرف آید آنروز

از غصه خون های به ناحق جاری

باید که زمین به حرف آید آنروز

سنگ صبور

 

تنهام، اگرچه غرق شورم امشب 

از همهمه های شهر، دورم امشب

 در سینه بساط روضه خوانی برپاست 

 ای ماه! تویی سنگ صبورم امشب

صبح ظهور

 

آن روز که دین او  ادا خواهد شد 

از اینهمه درد و غم رها خواهد شد

رازی که زمین همیشه در دل دارد

در صبح ظهور بر ملا خواهد شد

بی قرار

 

 ای کاش که اضطرار را بشناسند

تا این دل بی قرار را بشناسند

آن قوم که عاشقی نکردند هنوز

زود است که انتظار را بشناسند