تا برف

 شب داشته آرزوی موهایش را

مهتاب گرفته بوی موهایش را

خورشید یواشکی سراغش آمد

تا برف نشسته روی موهایش را ....

معجزه شگرف

یک معجزه شگرف آید آنروز

با فلسفه های ژرف آید آنروز

از غصه خون های به ناحق جاری

باید که زمین به حرف آید آنروز

سنگ صبور

 

تنهام، اگرچه غرق شورم امشب 

از همهمه های شهر، دورم امشب

 در سینه بساط روضه خوانی برپاست 

 ای ماه! تویی سنگ صبورم امشب

صبح ظهور

 

آن روز که دین او  ادا خواهد شد 

از اینهمه درد و غم رها خواهد شد

رازی که زمین همیشه در دل دارد

در صبح ظهور بر ملا خواهد شد

بی قرار

 

 ای کاش که اضطرار را بشناسند

تا این دل بی قرار را بشناسند

آن قوم که عاشقی نکردند هنوز

زود است که انتظار را بشناسند

اجازه

یک عمر گدازه می گرفت از چشمت
سر مستی تازه می گرفت از چشمت
هر روز که میخواست بتابد خورشید
با عشق اجازه می گرفت از چشمت

دشمن بهار

برگرد ببین که بیشمارند هنوز
بر گرده این باغ سوارند هنوز
از چوب درخت ها تبر ساخته اند
آن قوم که دشمن بهارند هنوز

دلتنگی

برگرد؛ که دلخوشی ندارم بی تو
همراه من است غصه و غم بی تو
راه نفس مرا گرفت آقاجان!
دلتنگی عصر جمعه هایم بی تو

فراق

این درد نشانی از فراق است هنوز
منظومه شور و اشتیاق است هنوز
این سینه به عشق دیدنت می جوشد
نزدیک بیا! ببین که داغ است هنوز

تقویم

 

ای کاش که این غصه سرآید باتو

خورشید جسورانه درآید باتو

این مرتبه عهد بسته ام با خورشید

امسال بهار اگر بیاید باتو