ماه اذان می گوید

خورشید ز سوی قبله می آید زود

  باران ز خوشی ترانه خوان خواهد بود

وقتی برسد ماه اذان می گوید

در پشت سرش نماز می خواند رود

چهارده قرن

ای کاش که این مرتبه برگردی زود

دلتنگی تو ستاره را کرد کبود

از رفتن تو چهارده قرن گذشت!

یادت نرود قرارمان این نبود

بهار

برگرد شکوه باغ را پیدا کن

این پنجره را به روی باران وا کن

حالا که چهار فصل ما پاییز است

با آمدنت بهار را معنا کن

دلخسته

دلخسته و سرد و بی فرغیم همه

 انگار اسیر بند و یوغیم همه

تا عطر حضور تو نپیچد هر روز

درگیر خرافه و دروغیم همه

نماز

آماده شدیم و با وضو می خوانیم

در حال نیاز و جستجو می خوانیم

ما منتظر روز طلوعش هستیم

روزی که نماز، پشت او می خوانیم

جمعه

وقتش شده بشنوم صدایی آقا!

ای زمزمه عشق کجایی آقا!

عمریست که ما چشم به راهت هستیم

ای کاش که این جمعه بیایی آقا!

از لقلقه زبان ما

ای صاحب مهربان ما آقاجان!

ای کاش که در زمان ما آقاجان...

شرمنده اگر خسته و نومید شدی

از لقلقه زبان ما آقاجان

طعم عسل

عمری ست که از ماه عسل می خوانیم 

از شعر و ترانه و غزل می خوانیم 

ما زمزمه آمدنت را هر روز 

با حی علی خیر عمل می خوانیم