سنگ صبور

 

تنهام، اگرچه غرق شورم امشب 

از همهمه های شهر، دورم امشب

 در سینه بساط روضه خوانی برپاست 

 ای ماه! تویی سنگ صبورم امشب

بی قرار

 

 ای کاش که اضطرار را بشناسند

تا این دل بی قرار را بشناسند

آن قوم که عاشقی نکردند هنوز

زود است که انتظار را بشناسند

اجازه

یک عمر گدازه می گرفت از چشمت
سر مستی تازه می گرفت از چشمت
هر روز که میخواست بتابد خورشید
با عشق اجازه می گرفت از چشمت

آفتابگردان

از چشم پر از امید یاران گفته
از پنجره مشرف باران گفته
چشم تو دلیل تابش خورشید است
این را گل آفتابگردان گفته

دشمن بهار

برگرد ببین که بیشمارند هنوز
بر گرده این باغ سوارند هنوز
از چوب درخت ها تبر ساخته اند
آن قوم که دشمن بهارند هنوز

برات

گفتند برات می دهد لبهایت
هی نقل و نبات می دهد لبهایت
از نسل و  سلاله محمد هستی
بوی صلوات می دهد لبهایت

تقویم

 

ای کاش که این غصه سرآید باتو

خورشید جسورانه درآید باتو

این مرتبه عهد بسته ام با خورشید

امسال بهار اگر بیاید باتو

افسوس

افسوس که در حق تو ما بد کردیم
ابراز علاقه تو را رد کردیم
هر روز دعای عهد را می خوانیم
اما خودمان راه تو را سد کردیم

محرم

 

یادت دل غنچه را پر از غم کرده

هر روز زمانه را  محرم کرده

برگرد! زمین دوباره خورشیدش را

در صورت زیبات مجسم کرده

تکرار زمستان

چشمان همیشه خیس و گریان داریم

از دوری تو غم فراوان داریم

از طالع ما بهار را خط زده اند

عمریست که تکرار زمستان داریم